piątek, 29 stycznia 2016

Fotografia cyfrowa

Matryca (przetwornik) to układ wielu elementów światłoczułych przetwarzających padający przez obiektyw obraz na sygnał elektryczny, stosowany w aparatach cyfrowych. Jest to płytka krzemowa, zawierająca elementy światłoczułe (w każdym elemencie światłoczułym znajduje się fotodioda odpowiedzialna za mierzenie natężenia światła), pokryte filtrem CFA (ang. Color Filter Array) w celu rejestracji kolorów. Ponadto matryca światłoczuła pokrywana jest specjalnym zestawem filtrów odcinających fale światła podczerwonego.
Typy aparatów:
Aparat wielkoformatowy – aparat fotograficzny o formacie kadru większym niż format średni, czyli kadrze o wymiarach co najmniej 6×9 cm.
W aparatach wielkoformatowych stosuje się błonę (materiał światłoczuły) ciętą (w arkuszach, nie w rolkach). Błony zwojowe (mały i średni format) można zastosować przy użyciu roll-kasety. W dobie fotografii cyfrowej praktycznie każdy model aparatu wielkoformatowego może być wyposażony w przystawkę cyfrową.
Polaroid – rodzaj aparatu fotograficznego umożliwiającego niemal natychmiastowe wywołanie zdjęcia. Nazwa Polaroid jest znakiem towarowym firmy Polaroid Corporation.
Aparat cyfrowy – aparat fotograficzny rejestrujący obraz w postaci cyfrowej.
Aparat cyfrowy zapisuje obraz podobnie jak informacje zapisywane są w pamięci komputera. Jego zaletą jest to, że otrzymane zdjęcia mogą być w prosty sposób modyfikowane na komputerze, a następnie drukowane w dowolnej liczbie kopii.
Karty pamięci, stosowane w aparatach cyfrowych jako nośnik danych, mogą pomieścić wielokrotnie więcej zdjęć niż błony fotograficzne, w związku z tym fotografowanie za pomocą aparatów cyfrowych jest znacznie tańsze i rzadko wymaga wymiany karty. Ponadto można wykonywać wiele próbnych zdjęć, a nieudane bez problemu i praktycznie bez kosztów usunąć.
Aparat kompaktowy -  potocznie kompakt (ang. compact camera) – typ popularnego aparatu fotograficznego o niewielkich rozmiarach, zwartej budowie i uproszczonej obsłudze. Jest on najczęściej wyposażony w niewymienny obiektyw stałoogniskowy lub zmiennoogniskowy.
W kompaktach klasycznych celownik umieszczony był nad obiektywem, co powodowało występowanie zjawiska paralaksy. Segment kompaktów z czasem wypełniły kompakty cyfrowe, pozbawione wizjera, wyposażone w duży, czytelny ekran LCD, na który przekazywany jest obraz wprost z obiektywu, i zapisujące zdjęcia na kartach pamięci.
Aparat dalmierzowy – jest to rodzaj aparatu fotograficznego z wbudowanym dalmierzem. Ustawianie ostrości w takim aparacie polega na ręcznym spasowaniu podwójnego obrazu, uzyskanego ze stereoskopowego układu celowniczego.
Lustrzanka cyfrowa (DSLRang. Digital Single Lens Reflex Camera) – rodzaj lustrzanki jednoobiektywowej, w której rolę materiału światłoczułego spełnia matryca światłoczuła; w zależności od rozwiązania jest to matryca CCD lubmatryca CMOSAparaty tego typu początkowo przeznaczone były głównie do zastosowań profesjonalnych, ale w miarę upływu czasu i obniżenia kosztów produkcji stały się popularnym narzędziem wśród fotografów-amatorów.
Lustrzanka – aparat fotograficzny wyposażony w lustro i matówkę. Zadaniem zespołu lustra i matówki jest dokładna prezentacja bieżącego kadru. Rozwiązanie takie ma znaczenie przy precyzyjnym nastawianiu odległości fotografowania, ocenianiu głębi ostrości, ocenie aberracji optycznych, jak również przy prawidłowym kadrowaniu obiektów nieodległych. Sprzyja również kompozycji kadru, ocenie proporcji oświetlenia itp.

Fotografia analogowa

1. Klasyczny aparat fotograficzny  – jedna z dwóch podstawowych odmian aparatów fotograficznych (drugą jest aparat cyfrowy). Aparaty fotograficzne na błonę światłoczułą często są niewłaściwie nazywane analogowymi. Wskutek rozpowszechnienia się cyfrowych aparatów fotograficznych, które używane są obecnie masowo, nazywa się je po prostu „aparatami”. Przez analogię do przejścia z sygnału analogowego na cyfrowy , np. w urządzeniach do odtwarzania dźwięku, uważa się błędnie, że takie przejście nastąpiło również w sprzęcie fotograficznym. Faktycznie jednak klasyczny aparat fotograficzny był urządzeniem mechanicznym, które do zapisania obrazu na błonie światłoczułej nie potrzebowało sygnału analogowego. Taki sygnał w ogóle nie występował w klasycznych aparatach fotograficznych. 

2. Budowa aparatu:


 
3.Aberracja sferyczna i chromatyczna :


4. Materiały światłoczułe :
 ogólne pojęcie oznaczające wszystkie wyroby wykazujące wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło widzialne, jak również na bliską podczerwień i ultrafiolet.
5. Negatyw i pozytyw :
Negatyw – odwrotność pozytywu, czyli oryginału. Popularna nazwa błony fotograficznej negatywowej.
  • W kopiowaniu brył negatyw jest symetrycznym odciśnięciem oryginału, czyli matrycą.
  • W fotografii monochromatycznej jest przeciwieństwem jasności tonów z uwzględnieniem pełnej skali dynamiki nośnika (np. dla jasnego obrazu negatyw będzie ciemny, a nie tylko „odwrócony”).
  • W fotografii kolorowej jest tym samym, co w monochromatycznej, lecz dodatkowo barwy są zamienione na barwy dopełniające.
Negatyw to także nazwa naświetlonej taśmy filmowej po nakręceniu na niej obrazów filmowych w kamerze. Negatyw jest najważniejszym spośród wszystkich tzw. materiałów wyjściowych filmu, służących do wyprodukowania kopii pokazowych filmu. Obok niego jest jeszcze negatyw tonu z naświetloną ścieżką dźwiękową. Oryginalne negatywy przechowuje się w archiwach a kopie eksploatacyjne do kin są wykonywane z duplikatów tzw. dupnegatywów. W przypadku zniszczenia oryginału wykonuje się tzw. kontrnegatyw z zachowanej kopii pozytywowej. 
Pozytyw – odwrotność negatywu. W filmie, pozytywowa kopia pokazowa filmu na błonie fotograficznej do wyświetlania w kinie.
W fotografii, pozytyw jest obrazem fotograficznym odwzorowującym prawidłowo (zgodnie z rzeczywistością) obraz istniejący w naturze, a mówiąc dokładniej: odzwierciedla wprost proporcjonalnie różnice pomiędzy jasnością i barwą poszczególnych miejsc w fotografowanym obrazie.
Fotograficzne materiały pozytywowe dzieli się na:
  • pod względem podłoża:
    • przezroczyste (diapozytywy),
    • nieprzezroczyste (odbitki, najczęściej na podłożu papierowym lub plastikowym),
  • pod względem kolorystyki:
    • czaro-białe,
    • kolorowe.

Camera Obscura

Camera obscura prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Pierwowzór aparatu fotograficznego.
Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka (dla zredukowania odbić światła). Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór (średnicy 0,3–1 milimetra zależnie od wielkości kamery) spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba (matówka) lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony (lub powiększony) obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie.
Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy: miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową kolorystykę. Z uwagi na te cechy obrazu camera obscura bywa do dzisiaj wykorzystywana w fotografii artystycznej.
Camera obscura bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową.